geçen aylarda çok yakın arkadaşımı askere uğurlamadan önce tüm arkadaşlar bir kafede toplanıp veda toplantısı yapacaktık. tabi arkadaşım serdar çok sevilen biri olduğu için bir çok farklı yerden arkadaşı da gelecekti. ben de kendisini çok sevdiğimden ve aramızın da iyi olmasından, samimiyetten kaynaklanan şakalaşmalar oluyordu hep. nihayetinde ben bahsedilen saatte kafeye gittim. üst kata çıktım. baktım bir kalabalık masa. tamam dedim, bu masa serdar'ın masası. masaya yaklaşınca kalabalığın ortasında sırtı dönük serdar'ın gözünü kapayıp, onu kısmen okşamaya, saçını öpmeye başlamıştım ki etraftakilerin şaşkınşaşkın bakışını da anlamaya çalışıyordum. o saniyeler içinde kalın ve garip bir ses tonuyla " bu nasıl bir sapıklıktır, kimsin kardeşim diye kafasını çeviren kişi serdar değilmiş! * şok ! çok utandım. mahcup oldum. morardım. af diledim. etrafındaki arkadaşları kıs kıs gülüyor. ben o an yerin dibine girdim. meğer serdarlar bir üst kattaymış. dedim çıkışta dalacaklar bana ama bir şey olmadı. daha önce de lisede bir kere böyle bir şey başıma gelmişti.
bu sefer bir kız arkadaşıma benzettiğim kızı, sabahın köründe öpüp günaydın dedim. kız kimsin dedi o şok haliyle.*bu da unutulmaz anlarımdan* meğer ben hala uyuyormuşum*

ama serdar'ın olayı tüm gece konuşuldu ve saatlerce güldük. serdar'ı böyle askere uğurladık. o şimdi asker. koçum benim*

dün gece çok üşüdüm...komşu sabaha karşı evini yaktı...* *