iyilik ve kötülük kavramının dinlerden daha eskiye dayandığını düşünürsek inanan insanların neden iyilik yaptığını düşünmek daha karmaşık oluyor. bir çok din iyilik yapmak yerine tanrılarına tapmaları gerektiğini, onun adı ve yaratıcı güçlerine saygı duyması gerektiğini, boyun eğmekten başka kaçışı olmadıklarını göstermesidir. ateistler ya da inançsız insanlar bu şekilde kavramlar yerine iyilik ve kötülük olarak değerlendirirler hayatlarındaki gelişmeleri. bu yüzden düşünürseniz bir insanın beyni herhangi bir inançtan uzak kaldığında ve psikolojik bir sorunuda yoksa iyilik yapması daha mantıklıdır. ayrıca bir şey için iyilik yapmak rüşvet yemek gibidir. ateistler yaptığı iyilikleri iyilik için yaparken inanan insanlar sadece ödüllendirilmek için yaparlar. insanlar ödüllere kanan ve eğitilen köpekler gibi değerlendirilir.