orijinal ismiyle der bemalte vogel

polonyalı yazar jerzy kosiński'nin 1965'te yayımlanan romanında, alman işgali altındaki bir ülkede yaşayan bir çocuğun gözlerinden olan biten anlatır. dili rahat, okumazı zor, sindirmesi çok daha zor olan bir kitap.

evimizin kütüphanesinde hep yeralmış bu kitabı okuduğumda ortaokula gidiyordum, 12-13 yaşında olmalıyım. kitabı okurken hissettiğim allak bullaklığı anlatmam mümkün değil. (düşünün ki o zamanlar en sevdiğim yazar stephen king'ti ve her hafta süper korku çizgi romanını takip ediyordum.)

yahudilere olan sevgimizden (!) dolayı almanların uyguladığı zulümü anlatan kitaplara, filmlere burun kıvıranımız çoktur. en azından benim tandığım çok. çünkü "hep aynı hikaye" anlatılmatadır ve bu iş artık "yahudi lobisinin bir malzemesi" haline gelmiştir. oysa onlar "müslümanlara yönelik zulme" devam etmektedirler. aslında her biri kendi içinde -bazen- tutarlı olabilecek cümleler bunlar. ama insanı, "sadece bir insan olarak insanı" umursamak bu kadar zor mu?