sabah erken kalkmaktan,gene aynı şekilde akşamda aynı saatte çıkıp,haftanın 5 günü çalışıp,ay sonunda da bu köleliğine karşılık aldığı para karşısında,insanın yaşadığı duygu.

neden böyle,bilmiyorum ama ben çalışmaktan gerçekten nefret ediyorum ya..

"amaaan" diyorum "sana göre değil çalışmak oğlum,çık işten,sokaklara düş,senin hayal ettiğin hayat bu değildi" diye çıkışıyorum kendime ama sonra borçlarım aklıma geliyor.neyse hayallerde yaşama deyip toparlanıveriyorum...

şu kapitalizm öyle bir sistem ki,valla insanı içine hoooop diye çekiveriyor.keşke okulu uzatabildiğim kadar uzatsaydımda,hemencecik mezun olmasaydım...