cinsel tacize uğrayan kız çocuklarının erkeklerden uzaklaşıp kadınlara yönelmesi bir nebze de olsun anlaşılabilir ama kurbanına bağlanmak aynı düşünceyle açıklanamaz. ama eşcinselliğini kabul edememiş ya da eşcinsel olan ama türlü nedenlerle inkar felsefesini benimsemiş ve heteroseksüel bir portre çizerek hayatına devam etmeye çalışan ve içten içe eşcinsellere kin besleyenlerin durumu belki bu şekilde açıklanabilir. iddianın eşcinsellik değil eşcinselliğin bir hastalık olarak görülmesi üzerinden yürütüldüğü açık. o zaman zaten üzerinde düşünmeye gerek yok.

eğer erkeklerle duygusal ya da cinsel bazda (ya da ikisi bir arada her neyse) beraber oluyorken ya da onları hayal ederken zevk alıyorsanız burada bir travma arayıp huzurlu giden farklı hayatımıza gölge düşürmek boşuna.

(bkz: eşcinsel terapi)