eşcinselliği "tercih" sanan insanların yaşadığı korkudur. "çocuğum eşcinselliği tercih eder" korkusudur. eşcinselliğin bir tercih değil, hastalık değil, hormonsal bir durum değil yalnızca doğal ve insansı bir hissiyat olduğunu, herkes kadar normal olduğunu kavrayan milletlerde olmayan korkudur. hırsızlıkla çalışkanlık arasındaki farkı ayırt edemeyen milletimin hiçbir zaman aşamayacağı korkudur.

özellikle küçük yaştaki erkek çocukları olan annelerde iyice tavan yapan korku(msu). hayır o kadar kitap okudun, okullar bitirdin bir kez bile "eşcinsellik kişinin fıtratı gereği olan birşeydir" tarzı bi söyleme denk gelmedin mi acaba.

sonra vay efendim türkiye gelişiyor. b*k gelişiyor!

escinselligin ayna karsisinda platform topuk uzerinde taragi eline alip madonna sarkilari soyleyerek olundugunu bilmeyenlerin fobisi. az okuyun ama!

bu tür beyhude kaygılar ve savsaklanarak yapılan her türlü iş, şu güzelim atasözünü hatırlatır bana, nedense...:
(bkz: osuruktan teyyare selam söyle o yare)

"eşcinselliği örnek alsa, ne olur ki?" diye cevaplanası hezeyan.

dünyada bu kadar sapık, hırsız, katil ve zalim heterororolar varken kendi halinde bir eşcinselin sana ne zararı var?

"çocuğum tecavüzcü olacak" korkusundan ağır basmaktadır güzide memleketimizde.

aman ali rıza bey ağzımızın tadı kaçmasın.

ülke şartlarını gözü önünde bulundurunca müslüman erkek profili dışındaki herkes tehdit altında ve bir ebeveyn için endişelendirici

(bkz: odaya girdiğimde aletini sıvazlıyordu)

(bkz: fermuar sesiyle uyandım gelen oydu)

sağdan soldan duyduğu psikoloji bilgisiyle ama sosyal öğrenme, ama albert bandura... diyen insan modelinin en büyük korkusu.