umursamazdım dünyayı,insanları.artan dünya nüfusunu,bitmeyen savaşları.kulaklarımı ellerimle tıkar duymazdım gereksiz sözcükleri,değersiz kelimeleri.dil çıkartırdım bana ne yapmam ya da ne yapmamam gerektiğini söyleyenlere.düşündüğüm tek şey bayramda giyeceğim yeni ayakkabılarım olurdu.sadece içimden geldiği zaman güler rol yapmak zorunda kalmazdım kimseye.mutsuz anlarımda sokağa kaçabilirdim,loş ışıklar altında dilimde bir şarkıyla yürürdüm amaçsızca. *