2. sınıfta drama dersindeyken hocamız bizden çok üzücü bir şey düşünmemizi istemişti. sadece 15 dakika gözümüzü kapayarak düşünecektik ve o da bizim duygu değişimlerimizi tahlil edecekti. kaderin cilvesine bakın ki ben annemin öldüğünü düşünmüştüm. bilerek seçmemiştim. o an üzüleceğim tek şey bu gelmişti. hayalimde annem gözlerimin önünde acı çekerek ölüyordu ve ben ağlamaktan başka hiçbir şey yapamıyordum. bir süre sonra hocamın yanıma gelip bileklerimi ovaladığını fark ettim. çünkü nefes nefese ağlıyordum. beni teselli edercesine göğsüne yatırmıştır. sonra bana beni bu kadar etkileyenin ne olduğunu sordu. anlattım.

bu olay veli toplantısında annem ve babamla fazladan 15 dakika harcamasına sebep oldu. ne konuştular hala bilmiyorum.