çocukken tacize uğramamış olmak

aslında güzel bir durum tabi ama uzun zamandır bu konuda kafam biraz karışıktı. hiç tacize uğramadım çocukken.

daha önce kuzenim ve bir süre önce de yakın bir arkadaşım çocukken tacize uğradıklarını paylaşmışlardı benimle. onlar adına çok üzüldüm ama bir yandan da aklıma şu soru geldi. çok sempatik tatlı bir çocuktum ben neden hiç tacize uğramadım acaba. sonuçta kuzenim ile hep aynı ortamlardaydık.

başta saçma bir düşünce olsa da uzun süre kafamı kurcalamaktan kendimi alamadım. çocukluk fotoğraflarıma baktım. daha sonra kuzeniminkilere baktım. allah affetsin çok çirkin bir çocuktu. daha sonra arkadaşıma da çoccukluk fotoğrafını görmek istediğimi söyledim ama saçma bir tepki verdi. göstermedi. ama o da zaten yakışıklı biri değil çocukken de tatlı bir çocuk olmadığına eminim. belki de ben de tacize uğradım ama bastırdım hatırlamıyorum diye teselli ettim kendimi.
daha sonra konuyu terapistime açtım. meğer pedofililer hedef olarak kendilerine tatlı çocukları değil zayıf çocukları seçiyorlarmış kolay hedef olarak gördükleri için.
yani çocukken tacize uğramadım diye canı sıkılan varsa diye paylaşmak istedim. kendinizi kötü hissetmenize gerek yok.
bu başlığın biraz tepki çekebileceğini tahmin ettim açıkçası ama ne hissettiğim konusunda kendime ve topluma karşı dürüst olmaya çalıştığım için yazmaya karar verdim hissettiklerimi.

bakın hayatta her şey ya tam siyah ya da tam beyaz değildir. mesela babanız ölür %99 üzülürsünüz %1 de mirasa konduğunuz için sevinirsiniz. ama bunu kolay kolay kimse itiraf etmez. itiraf ederlerse hoş karşılanmayacaklarını bilirler.

ben ne pedofiliyi övdüm ne de küçük gördüm. başıma gelmediği için kendimi totalde şanslı hissettiğimi, başına gelenlere de üzüldüğümü belirttim. ama %99 üzülsem de içimde istemsiz oluşan %1 lik tercih edilmeme sebebi sorusuna da karşı koyamadım. bunu dürüstçe yazınca linç edileceğimi de az çok tahmin ettim.

buraya kadar yapılan eleştirileri yine de anlıyorum sonuçta pedofili şu an özellikle ortadoğu milletlerinin en büyük problemi.
ama en son eleştiri de pedofiliyi eşcinsellikle birlikte ele almak olayına da girmek isterim.
öncelikle kuzenimin veya arkadaşımın ne kadın erkek olduklarına dair ne de cinsel eğilimlerine dair bir şey söylemedim. bunun yanında kendilerini taciz eden insanların da kadın veya erkek olduklarını, cinsel yönelimlerini söylemedim. nereden baksan ortaya çıkabilecek en az 6 varyasyon içinde bunu eşcinsellik olarak algılayıp bundan rahatsız olma durumunu da içselleştirilmiş homofobiye bağlıyorum.
saçma bir dert olduğu çok bariz zaten * ama insanlar saçma sapan şeyleri dert edinebilen canlılar. saçma bişeyi kafasına takan bir insana derdini sikeyim butonu koymak veya derdin saçmalığını yazmak güzel olağan tepkiler ama pedofiliyi hafife almakla veya övmekle yok eşcinsellikle bağdaştırmakla suçlanmam linç eğilimi bence.