belki çocukluğumu çocuk gibi yaşadım,evet. bir dediğimi iki etmemeye çalışan ebeveyn, gece yarılarına kadar arkadaşlarımla saklambaç oynadığım günler,dedemin elimden tutarak naz edişimi aldırmayıp beni lunaparka götürmesi, daha neler neler ama şimdi yoklar.hepsini deli gibi özledim.acaba özlem duyarak yaşamak mı yoksa ukde olarak kalması mı? bence ayrım yapmaya gerek yok,ikisi de üzüyor depreşince.