ben'in katilidir, küçük ben'i sayısız kere yaralamışlar ve en sonunda öldürmüşler. bunu anlamam yıllarımı aldı. nasıl neşemi kaybettiğimi, kendim olmaktan utandırıldığımı, sesimin kısıldığını, artık pek konuşmadığımı anlamak...
hiçbirinin yüzü de gitmiyor beynimden. ilkokulda çantamdaki superman figürünü koparan yaba kulaklı çocuk, sesimle dalga geçen pörtlek göz, konuşmamı taklit edip sınıfta beni zorbalayan dersanedeki fen öğretmeni recai hoca, lisede gay olduğumu hemen fark edip köşelerde beni taciz eden, alenen psikolojik şiddete uğratan edebiyat öğretmeni tekin hoca...
deştikçe toprağın altından çıkan haşereler gibi çıkıyorlar. kendimle gurur duyuyorum, tüm bunlarla baş etme mekanizmamla gurur duyuyorum ancak verdikleri zararlar bir çocukluk anısından çok uzak.
iyileşmek zor değil, kabuklar can sıkıcı sadece.