6-7 yaşlarımdaydım ve sokak arasına giren canlı balık satanlar aşırı popülerdi ve annem mutlaka o balıkçılardan canlı balık alıp plastik leğene su doldurup içine koyar ben de saatlerce başında bekleyip oynardım ve bu balıklar akşam önüme kızartılmış bir şekilde geldiğinde hep kahrolurdum şimdi balık yiyemiyorum mesela böyle ayıla bayıla hatta uzunca bir süre annemin anlattığına göre balık kraker bile yemediğim zamanlar olmuş.

sanırım lise 2 yada 3. ergenlik çağı evde de ne internet var ne de bilgisayar.
bende internet kafeye gier bir şeyler oynar porno izlerdim. o zaman da daha yeni öğrenmiştim bearın ne olduğunu *
neyse yazdım işte bear gay sex falan. izliyorum böyle kıllı adamların sevişmesini, sikişmesini sokuşmasını.
bi kaç dakika geçti internet kafenin sahibi bana doğru geldi bende kapattım sekmeleri yanımdan geçerken bana '' erkeklerle aran nasıl ? yapabiliyor musun '' falan gibi soru sordu.
ulan nasıl korktum nasıl kaçtım. adrenalin tavan. meğersem göt ana bilgisayardan ne izlediğimi izlemiş görmüş
işte o gün bu gündür. internet kafelerden nefret etmişimdir. çok acil işim olmazsa asla gitmem. böyle bi saralma ve nefes alamama gibi bi durum oluyor.o yüzden işimi hemen çabuk bitirir kaçarcasına çıkarım oradan
(bkz: bu da böyle bir anımdır)

ilkokul birinci sınıf...
23 nisan gösterileri için hazırlıklar başlamış.kostüm parasını ailem veremediği için ben hariç bütün sınıf gösteriye katılmakta
bir ay öncesinden başlayan hazırlıklara ,kostumlerin ışıltısına hep imrenerek bakmıştım.
23 nisan günü hastayım ben diyip bütün gün yataktan dışarı çıkmamış okula gitmemiştim.
her 23 nisanda bayramını kutlayan çocuklar değil de kutlayamayanlar gelir aklıma hep bu nedenle,
keşke çocuklar üzülmese
bayramınız kutlu olsun...

4 yaşımdayken ilk kez tavukları görmüştüm. biraz korkutucu gelmişlerdi. akşam eve gelip uyuduğumda yastığımın yanında kocaman siyah bir tavuk görüp çığlık atmıştım. o gün bu gündür tavuk gördüğüm yerde koşarak uzaklaşırım.

ben ilkokulda okurken babam çok alkol alırdı bi ara sarhoşken evi yakmıştı o zaman çok etkilenmiştim, bi kerede hapise girmişti benim sonradan haberim olmuştu o zaman çok kötü olmuştum.

5-6 yaşındaydım. siyah poşetle yola atılmış yaralı bir köpek bulmuştuk annemle. besleme kararı aldık, iyileştirdik, kilo aldırdık 6 ayda. ailemizden biri olmuştu ve yaşadığımız yerde hiç çocuk olmadığı için ilk arkadaşım aynı zamanda. adını da ''destina'' koymuştuk. karşı komşumuz sorunlu bir kadındı, yalnız, mutsuz. köpeğimi havladığı için çalıp mahallenin aşağısındaki kanalda boğmuştu. sonra da utanmadan kavga etmeye gelmişti bize. köpekten mi korkmalı insandan mı sorusunun cevabını o zaman öğrenmiştim.

11 yaşında zorla kapatılmaktır.