an itibariyle içinde bulunduğum ve bir şeyi çok fazla öznelleştirmek kaynaklı nesnelleştirememe özlü olduğunu düşündüğüm sorundur. mesela çok sevdiğim bir yazarla alakalı bir entry yazmaya niyetleniyorum sonra düşünüp toparlamaya çalışınca hepsinin tamamen benim görüşüm olduğunu,o kişiyle ilgili bilgilerle alakalı olmadığını ve söylediklerimin sadece o adamı seven insanlara hitap ettiğini ve entry i okuyan adamın yazarla ilgili bilgi almakla uzaktan yakından alakası olamayacağını farkediyorum, olmuyor*

işin içinden çıkamayınca "allah gibi" benzetmesini yaparak kurtulduğum durum. allah'ı da çok sevmem aslında niye yapıyorum bunu bilemedim.

(bkz: ufo)

bu durum, uzun yıllardır birbirini seven ve bir arada yaşayan insanların içinde bulunduğu duruma benziyor. karşındakini o kadar seversin ve o kadar yakından tanırsın ki onu tanımlayacak kelime bulamazsın. sanki onun için kullanacağın güzel bir kelime diğer güzel kelimelere haksızlık olacakmış gibi. sanki kullandığın herhangi bir kelime tek başına onu anlatma konusunda eksik kalacakmış gibi. o yüzden tanımlamak yerine gözlerini, gülüşünü, bedenini kullanırsın tüm içtenliğinle.