çok güzel bir duygudur. iyi bir dayı olduğumu iddia edemeyeceğim; fazlasıyla bencil olduğum için. kendime ayırdığım zamanı kimseyle paylaşmayı sevmem. çocuk severim, mızmızlanmadığı sürece. dört yaşındaki ikiz yeğenlerim kitaplarımı karıştırdıkları zaman sesim çıkmaz, diğer üçü gibi onların da iyi birer okur olmalarını isterim. kendi kitaplarını getirirler "sen oku" bize diye. gece yatarken kitap okumamı çok seviyorlar. ben yemek pişirirken bana malzeme getirmek, bir şeyler doğrarken seyretmekten çok mutlu oluyorlar. hep aynı sopruyorlar "yemek yapmayı nereden öğrendin?"

2 numaralı yeğenimin bana dayı demesi uzun zaman aldı: "ayi" diyordu ve hem ben hem de onun bana bu şekilde seslenmesini duyan herkes çok eğlendiği için "ayı"lık ruhuma nüfuz etti.

gey olduğumu bilen büyük yeğenlerim, sevgili bulmamı söylüyorlar. "ne güzel birlikte yemeğe, tatile gideriz. ona da dayı deriz." diyorlar.