dinin vicdanla alakası vardır çünkü dinin dayattığı (dayatma diyorum çünkü din dogmalar bütünüdür ve dogma demek sorgulanamaz direk kabul edilir demektir.) şeylerin bir kısmını evrensel değerlerle bağdaştıramayız.örnek verecek olursak , bir insanın yaşama hakkını senin gibi düşünmüyor diye elinden alabileceğini söyleyen dine inanmak , bunu onaylamak demektir.burada da vicdanın varlığından bahsedemeyiz.din bir bütündür , ya tüm kısımlarıyla inanılır ya da komple red edilir.bu din olgusunun en temel özelliğidir.zaten kendinizden bir şeyler kattığınızda o şey din değil inanç olur.

neden öyle olur derseniz eğer bir dine inanmanın koşulu sorgulamanın olmamasıdır.(dogmatik olması burdan kaynaklanıyor)çünkü inanmak ve bilmek farklı şeylerdir.çimlerin yeşil olduğunu gözlemlediysek buna bilgi(bilmek) , çimlerin bir yaratıcısı olduğunu düşünüyorsak buna inanç (inanmak), çimlerin iyi olduğuna inanmamızı yaratıcı istiyorsa ve biz buna sorgusuz inanıyorsak da buna din diyoruz.

tabi burada vicdanın algısal olmasından kaynaklanan bir sorundan bahsedebiliriz , çünkü kimisine göre birisini öldürmek vicdansızlıkla bağlantılı olmayabilir.kime göre , neye göre? sorularını sormak gerekir ve ulaşabileceğimiz sonuç insan sayısı kadar olur.mutlak vicdan var mıdır? tartışılır.

işin komik tarafı , birini öldürme hakkını kendinde gören bir insan vicdansız olmakla suçlandığında rahatsız olmaz.''ee yani? allah bana bunu emretti bende yapıyorum'' , diyebilir.