yaz ortasında giyilmis kapkalin bir mont gibi basar bu durum insanı ; çıkarsan donarak ölecekmissin gibi hissesersin çünkü çıplak kalacak gibi hissettirir dayattiklarini istemezsen, soyunmak istersin ama seni ısıtan o hayat dolu güneş o sıcacık aile yakmaya başlar bu defa. sen yazı yasarken annen baban sana kat kat giydirir dinini, inancını,yasayamadiklarini, umutlarını, kendi isteklerini, gelenek gorenekleri neleri varsa yoksa... yakar havale gecirtir bu sana beş beden büyük gelen kıyafetler seni, farketmezler tukettiklerini. gençliğinin en güzel mevsimini dar ederler sana. heba ederler. havale geçirirsin koparsin aile yaşamından. sıtma tutar zihnini seversin aileni ama onlarla yasayamaz hale gelirsin. bitmez bu sitma nöbeti. vucut kendini iyileştirir mi bilmem ama akıl hastalanmamaya and içer. bir daha tutarsa o sitma bilir ki vay haline!