bir kıvılcım vafi şiiridir, arif kemal tarafından bestelenmiştir. zafer güler tarafından yorumlanan versiyonu -kaydı çok temiz olmasa da- arif kemal'den daha naif daha pürüssüzdür, tam bir vafi şiiri gibi;



"gömülmeyecek
doğurduğun sevgi
dizelere gömdüm
kardeş seni..."

ellerim
ellerim çok çekti
ellerime martılar konsun
gözlerim
gözlerim çok çekti
gözlerime güneş vursun
gömülmesin sevgi
dizelere göm
şair beni

beni toprak almasın
beni kefen sarmasın
üstüme taş konmasın
kalıt olsun sana sevgi
dizelere göm
şair beni

gün dediğin
güneş yitimi
ölüm dediğin
kurşun sıkımı
sevgi dediğin
evren bitimi
dizelere göm
şair beni..."