bir kıvılcım vafi şiiridir, arif kemal tarafından bestelenmiştir. zafer güler tarafından yorumlanan versiyonu -kaydı çok temiz olmasa da- arif kemal'den daha naif daha pürüssüzdür, tam bir vafi şiiri gibi;
"gömülmeyecek doğurduğun sevgi dizelere gömdüm kardeş seni..."
ellerim ellerim çok çekti ellerime martılar konsun gözlerim gözlerim çok çekti gözlerime güneş vursun gömülmesin sevgi dizelere göm şair beni
beni toprak almasın beni kefen sarmasın üstüme taş konmasın kalıt olsun sana sevgi dizelere göm şair beni
gün dediğin güneş yitimi ölüm dediğin kurşun sıkımı sevgi dediğin evren bitimi dizelere göm şair beni..."