yalnızca bir kez başıma gelen durumdur. çok olağanüstü bir durumdu, her şey güzel gidiyor fakat bir şey eksikti, ne bilemiyorum. kavga, tartışma, doyumsuzluk, anlaşmazlık vb hiç bir şey yokken ortaya birden şu konuşma çıktı:

- ya olmuyor galiba..
+ yani, evet olmuyor..
- ayrılalım.
+ evet ayrılalım.

bu doğal konuşmanın etkisinden 3-4 gün çıkamamış, kendimi çok garip hissetmiştim, zira bir ilişkiyi sıradan, saçma bir şekilde başlayıp yaşayıp bitirmeyi sevmem. yani dost olarak ayrılmak, karşılıklı bir 'aşk-ı hissizlik' ve güzel çalışan kafa gerektiriyor.

neticede, dost olarak kaldık. hayat ne garip.