bu tezi eşcinsel toplumun dışından duymaya alışkınım da, bunu kabul eden eşcinsellerin olması garibime gidiyor.

kişiliğinizin bir parçasının psikolojik problemler sebebiyle oluşmuş bir "rahatsızlık" olduğunu kabul ediyorsunuz esasen. * * *

homofobik insanlara bunun böyle olmadığını açıklamak için harcadığım saatlere yanmadım dersem yalan olur. ülkemizde araştırılan bir konu değil ama, yurt dışında yıllardır devam ediyor "nature vs nurture" * tartışması, ve doğa kazanıyor.

babanız sizi sevmedi, anneniz küçükken saçınızı uzattı, pembe rengini çok sevdiniz, pembe rengini hiç sevmediniz, barbie yerine action man'lerle oynadınız, silah değil yemek setiyle oynadınız, günde 2 kez süt içmediniz, haftada bir balık yemediniz diye eşcinsel olmazsınız yani.

aksini iddia etmek, eşcinselliğin "önlemi alınabilecek" veya "tedavi edilebilecek" bir durum olduğunu söylemektir, ki bunu söyleyen insanları sevmiyorum.
elimde olsa kendi hayatımı bu kadar sıkıntılı bir hale getirmezdim, paşa paşa bir erkek arkadaş edinir, hatta şimdiye belki nişanlanmış olurdum, ailem de mutlu ben de mutlu geçinip giderdik.