öncelikle herkesin yalnızlığıktan payına düşeni alabilmesi adına yalnızlığı tekelleştirilmesine karşıyım.

bunun yanında yalnızlığın yeryüzünde en adil dağıtılan duygulardan biri olduğunu düşünüyorum. “zenginler fakirlerden daha yalnız değil mi sevgili yazar?” dediğinizi duyar gibiyim… hayır efenim, zenginler yalnızlıklarının farkına erken varıp yaygarasını daha fazla yaparlar, fakirler uzun bir süre bunu farkedecek kadar kendiyle baş başa kalmıyor sadece.

(bkz: yalnız ve ayı)

kalabalıklar içinde yalnız olmak üzerine: