hayatın en büyük çıkmazlarından bir tanesidir.bok gibi bir işte çalışıp insan standartlarının aşağısında yaşamasına rağmen hala ülkesini ve vatanını savunur.onun hakkını gasp edip zengin olan n elit kesim ve siyasileri düşman görmeyip yine kendisi gibi fakirleri düşman görür.ırkı farklı,dini farklı,cinsel kimliği farklı diye başkalarının çok sevdiği memeleketine zarar verdiğini düşünür.
zenginlerin ise bu tipler umrunda değildir.onlar servetlerinin koruyucusu askerlerdir,onlar kendileri için çalışan kölelerdir.bir savaş halinde bu fakirler cephede ölerek kendilerini kurtarırlar.eğer fakirler ölüp yenilirse onlar zengin oldukalrı için dünyanın her hangi bir yerinde rahatça yaşabilirler.
bu fakirlerin başka versiyonu ise ütopik bir hayal için ölenleridir.olmayan ülke kurulması için kanlarını feda ederler.bir dağ köyünde elektriksiz bir evde oturruken kürdistan hayali kurarlar.zengin kürtler ise almanya,bodrum,istanbul gibi yerlerde gününü gün ederler.milletvekili olup hayatlarını garanti altına alırlar.zaten hayatları garanti altındadır.ağa torunu aşiret torunu oldukları için zengindirler.fakir maraba torunları dağlarda kürt dili için savaşsınlar sorun yoktur.nasıl olsa onların tuzu kuru ha kürtçe konuşmuşlar ha türkçe zenginliğin dili olmaz.

fakirler birbirini yerken zenginler eminim olanları gülerek izliyorlardır.gerçi haklılar ben zengin olsam aynısını yapardım.

milliyetçi olmak, fakirler arasında daha yaygın evet ama bu zengin milliyetçilerin olmadığı anlamına gelmiyor. çünkü vatanseverlik ve milliyetçilik(iş ırkçılığa varıp abartılmadığı sürece) insanların ait olma ihtiyaçlarını karşılayan ve onlara kendilerini iyi hissettiren kavramlar. fakat ne yazık ki bu kavramlar birçok insan tarafından gurur duyulma raddesine getirilmiş, kendinden olmayanı dışlama boyutuna ulaşmış durumda ve ben bu durumu inanılmaz saçma buluyorum. her seferinde bu durumla karşılaşınca aklıma arthur schopenhauer'in şu sözü geliyor:
en değersiz gurur, milli gururdur. bu, onunla gurur duyandaki bireysel özelliklerin yoksunluğunu ele verir. çünkü insan neden milyonlarca insanla paylaştığı bir özelliğe tutunma gereği duyabilir ki başka türlü? dikkate değer kişisel niteliklere sahip olan, sürekli göz önünde bulundurduğu ülkesinin hatalarını açıkça görebilecektir. ama dünyada gurur duyabilecek hiçbir şeyi olmayan her zavallı aptal, gurur duyabilmek için son çare olarak ait olduğu ülkesi ile gurur duyar.

mustafa kemal atatürk'ün fakir olduğunu ve cumhuriyetin ilanında sonra zengin olduğunu bilmeyen yazarları ortaya dökmüş başlıktır. mustafa kemal'in çocukken tarlada çalıştığını, kendi imkanlarıyla harbiyeyi bitirdiğini falanda hiç bilmezler. tabii gözleri cumhuriyetten sonra ermenilerden ve rumlardan boşalan toprakları çalış zengin olan türklerden başka bir şey görmedikleri için bu başlık altında ırkçı beyinleriyle kürtleri aşağılarlar.

sanki zamanında sırf türk olduğu için boşalan arsalar benim dedelerime verildi. sanki zamanında sırf türk olduğu için benim dedelerim yurt dışlarına eğitime gönderildi. sanki zamanında sırf türk faşisti olduğu için benim dedelerim paraya boğuldu. evet, bunları görmezler. kendilerinin ve kendi zihniyetlerinin bugün pkk terör örgütünü doğurduğunu bilmezler. yazık.

şimdi ben buraya çoban olan büyük dedemden ve bir koyun kaybolsa parasını ödemesinden veya kendi 10 çocuğuna bir kuruş haram yedirmeksizin öksüz bir kızı evlat edinmesinden bahsetmeyeceğim. çünkü amelelik yapmada, sırf azmimizle iyi yerlere gelmemiz ki yapılan tüm negatif ayrımcılığa rağmen bu faşist arkadaşlar için hiçbir şey ifade etmeyecektir.

bu başlığın konusu değildi ama burada dursun.

(bkz: bu dahil bütün genellemeler yanlıştır)

fakirler milliyetçiden ziyade dinci oluyorlar daha çok.