bana kalırsa gay olup futbolu sevmemek arasında bir ilinti yoktur.
şahsi olarak hem oynama hemde izleme noktasında sevdiğim aktiviteler arasındadır futbol.
futbol ile erkeklik arasındaki yaklaşım ne kadar doğru olsa da çocukluk yıllarındaki izlenilen duygusal yollar ilerleyen zamanlarda yerini mantığa bırakacağından bu sav çok doğru gelmiyor bana.
yalnız şöyle bir durum söz konusu -her şey mantıkla çözülecek değil elbette. yaşanılan bu travma inkar sürecini doğurabilir-

diğer üstünde düşündüğüm nokta ise futbol ve gladyatör ilişkisi.
kısaca bahsetmek gerekirse futbol sahası bir gladyatör arenası futbolcular ise savaşan gladyatörler, değişmeyen tek şey izleyiciler. toplum bu arenada baskıladığı şiddet ve öfkesini açığa çıkartıyor, meşrulaştırıyor.
burada gay olmakla ilintisi ise "bana" kalırsa gaylerin daha ılımlı olması. tabii bu tümevarım ne kadar doğrudur tartışılır ama karşılaştığım insanların genel yapısı bu yönde. haliyle bu gibi öfke ve şiddet unsurları (bkz:holiganizm) gaylerin ilgisini çekmiyor.
(kelime seçimlerin ne kadar kesin yargılar ifade etse de hepsi bencedir efenim)