sürekli olmasa da dönem dönem yaşadığım üzüntü çeşidi. sebebinin büyük kısmını hala kendimi tam olarak "kabullenememiş" olmaya bağlıyorum.

ancak pierrot şu konuda çok haklı. eğer biz kendimize sürekli bu şekilde acır ve üzülürsek başkalarının bize karşı tavırlarının da farklı olmasını bekleyemeyiz. biz güçlü olmalıyız ki saçma salak her tepki bizi yıldırmasın. kolay değil ama biliyorum.