1980'lerde ve 90'ların başında böyle bir sürü bunalımlı film çekiliyordu, hep bu atıf yılmaz abinin sıkıntıları. bu film de "taksimin arka sokaklarındaki yitik hayatlar" temalı filmlerin en vurucularından olmuştu, çıktığı dönemlerde televizyonda yayınlandığında bende ciddi bir iç sıkıntısı yaratmıştı. filmdeki herkes fena halde kaybedendir, fena halde yitiktir, hepsi mutsuzdur, hepsi hayatın sillesini yemiştir, böyle filmin sonunda bok gibi kalırsınız. gene de garip bir çekiciliği vardır bu filmin. uzay heparı'nın tek filmi olması nedeniyle de özeldir. ülkedeki lgbt konulu sinema konusunda bence üst nokta hala bu filmdir.

ha bunu beğendiyseniz, bu filmin kardeşi sayılabilecek bir film daha var, onu da izleyin: (bkz: dönersen ıslık çal)