insanı en savunmasızca vuran gün dilimidir. herkes kendi gediğine çekildiğinde sadece sen ve odanda ki sessizlik vardır. gecedir seni tüm ihtiyatlığı ile kendine çeken. yaralanır; ona başını koyarsın. içlenir; ona naralar atarsın. özler; şarkıları açıp en dibe inersin..susarsın o konuşur sürekli bu sefer. sus dersin sustan anlamaz. balkona çıkarsın; böğrüne vuran gecenin eline rağmen içine içine çekersin sigaranın zehrini. her içleniş bir halka peyda eder dudaklarında. bakarsın ki zifiri karanlıktır sokak boydan boya. bir fırından gelen taze ekmek kokusunu duyumsarsın, küçük bir an içinde birşeyin yaşama sevincini okşar. gecenin olduğunu anımsarsır, soğuk taşa değen ayakların silkelenmene yardım eder; yalnızlık her gece aynı dem. her gecen bir özlemin çocuksuluğunda geçer ve koruduğunu bilirsin seni.