henüz ergenlik yıllarında kendimize bile yalan söylemek zorunda kaldığımız için yalancılık bizim için ikinci bir meslek gibi oluyor.hayatın boyunca bir yalanı yaşamak için usta bir yalancı olmak gerek.bunu zevk için değil mecburiyetten yapıyoruz.yapmazsak parklarda yada cafelerde öpüşürken dayak yeme ihtimalimizin çok yüksek olduğunu biliyoruz.