ramazan ve sıcakların verdiği rahatsızlık nedeniyle günlerdir eve kapanmış olan yazarın hali. öyle ki tek arkadaşı internettir. kamburu çıkmış, sandalyede iki büklüm oturmuş kanlı gözlerle monitöre bakıyor...

yalnız kalmaması, uzun süreli düşünmemesi gereken takıntılı bir tipseniz, var olan psikolojik sorunların beslenip büyümesine sebep olabilecek bir durumdur.

ama benim antisosyalliğimden olsa gerek, bugün günlerdir dışarı çıkmadığımı. insan yüzü görmediğimi farkettim.
pek te istediğim bişey değil zaten insan görmek. öyle ki akşamları iftardan sonra sırf sigara içebilmek için gittiğim tek yerdir apartmanın bodrumu.. tek başıma sadece sigaram ve dumanı... saatlerce karanlıkta oturup ard arda sigara yakmak

peki bu durumu ne zaman fark ettim ... arkadaşlarımı aramayı bırakıp, onların beni çağırmasını beklemeye başladığım günden beri mi ? evde p*ç muamelesi gördüğüm zamandan beri mi..?

özet geç p*ç dediğinizi duyuyor gibiyim.
özetle günlerdir dışarı çıkmıyorum mk.
asosyallik günlüğümüde ileride paylaşırım