8-9 yaşlarında bir çocuktum, bir gün birisi benden 1 yaş, diğeri de 2 yaş küçük olan kız kardeşlerimle evleri bize yakın olan halamlara gittik. köy yeri olduğundan halamların evi avlulu bir evdi, avluda kuzenlerle biraz oynadıktan sonra tekrar eve giderken tam köşeyi dönmüştük ki halamın eltisi olan kadının halama şöyle seslendiğini duydum: "senin bu kardeşinin oğlu da kız gibi abla yaa. şunun hareketlerine, konuşmalarına bak" bu sözleri yalnızca ben duymuştum, kız kardeşlerim benden önce koşarak avludan çıktıkları için duymamışlardı. halamın o an hiç sesini çıkarmadığını hatırlıyorum. bilmiyorum o an halam ne düşünmüştü. ama benim o küçücük dünyam yıkılmış, altında kalmıştım. o an anladım ki ben farkında olmasam da hareketlerim benim ne oldugumu henüz o yaşımdayken bile ele veriyordu. büyüdüm, bu anlattıgım olayın üzerinden 30 yıldan fazla zaman geçti ama ben o kadını hâlâ görünce içimde ona karşı tarifini tam yapamadıgım bir duygu hissediyorum. bilemiyorum kızgınlık mı, nefret mi, açık sözlülüğünden dolayı bir takdir duygusu mu. cinsel kimliğimden dolayı ilk yaşadıgım alayla karışık aşağılanma, ömrüm boyunca unutamayacagım bir acıdır bu.