ailemden sonra gerçek anlamda -tabiki onlar kadar olamaz- beni seven gerçekten çok az insan vardır. hiç deyip bokunuda çıkarmıyım ama ya insaları eğlendirdim ya "suskun değişik" yada "efendi, dürüst" ama gerçekten bana sevgisini kalbini veren sevgimi kalbimi verdiğim insan çok az. keşke onlara daha çok sahip çıksaydım daha çok zaman geçirseydim daha çok dinleseydim seni seviyorum demekten kucaklaşmaktan çekinmeseydim. neden böyle malım ki?