geriye karanlık kalır ama hayat devam eder. sesleri alın sessizlik kalır ama sessizliğin içinde de yaşar insan. kokuları alın, çiçekler kalır geriye. her ne kadar kokmasalar da gözalıcıdırlar her daim. tatları alin meyveler kalır yine dallarında. ama dokunmayı alırsanız hiçbir şey kalmaz geriye.. hayat dediğimiz şey dokunmaktır. hatta bildiğimiz anlamda hayatın olmadığı sonsuz uzaklıktaki gezegenlerde, soğuk kozmosta bile dokunma devam eder. şeylerin şeylere değmesi, dokunması, çarpması, parçalaması oluşturur hayat dediğimiz mucizeyi. dokunmaktan korkmayın birbirinize... dokunmak hayattır... çok mu felsefik oldu lan? dur bi cigara yakiim bari..