çirkin insanların yüzleşmesi gereken zor durum. ben yeni yeni yüzleşiyorum. ben aşık olunca hissettiğim şeyleri birinin bana hissetmesinin imkanı yok. uyurken oturup içim eriye eriye izlerim mesela aşık olduğum adamı. kimse beni izlemez çünkü benim tipimdeyseniz uyurken içinize şeytan kaçmış gibi görünmeniz daha olası. rahip filan çağırırsınız ki kutsal su atsın. ya da kimseyi gözünüz görmemeye başlamaz benim yüzümden. sokakta her on kişiden dokuz buçuğu benden yakışıklıyken bunu bekleyemem zaten. bu yaşıma kadar kimse olmadı olmayacağı da belli. yani kabul ediyorum bu durumu ama umut etmekten de kendimi alıkoyamıyorum. her gün topkapı-ulubatlı'dan metroya binen burda mısın?