profilimi herkese gizlediğim için de mesaj falan almıyordum. sadece yakınında kimler var merak ettiğimden ayda yılda bir göz atardım. geçen tesadüfen canlı yayının birine denk geldim. ondan sonra beni bi canlı yayın bağımlılığı tuttu. yayınlara dalıp gidiyorum. kimi atmosfer hoşuma gidiyor, kimilerinin yaptığı salaklıklara gülüyorum, enteresan bir ortam. mesele dün çocuğun birini izledim, samimi olduğu bir arkadaşıyla yayın açmış. daha doğrusu muhabbete gitmiş ama biri tutturmuş yayın açacam diye o açınca diğeri de açmış. bana çok doğal bir ortam gibi geldi, bu hoşuma gitti. toplum gözünde yavaş yavaş normalleştiğimizi hissettim. hornete en son girdiğimde millet profiline manzara resmi koyuyordu, şimdi canlı yayınlara çıkıyor. üstelik muhabbeti dinleyince; öyle ortam hakkında da değil, günlük hayattan muhabbetler ediliyor. hornette olmasa kesin hetero derdim. gerçi z kuşağı öyleymiş, bi tane tarih hocası vardı görüştüğüm. sınıfta gay olduğu bilinen bir çocuk varmış, kızı erkeği ayrı saygı duyuyormuş.