iyi niyetli bir kavram gibi dursa da tehlikelidir. hoşgörü, gösterecek olan kişiye bütün hakları/ipleri verir, bir yandan da hoşgörü gösterilecek kişiyi suçlu, aman bekleyen pozisyonuna sokar. sürekli ezilen, dışlanan, azınlık olan kesimi hoşgörecek pozisyonda olduğunu düşünmek iyi bir insan olmaktan ziyade şişkin bir egoyu işaret eder. kimse kimsenin engin hoşgörüsü altında ezilmeyi bekleyecek kadar vicdani bir terazide tartılmayı haketmez. hoşgörü toplumsal, siyasi değil kişisel bir kavram olarak ele alındığı ölçüde bencillikten arınır, gerçek anlamını bulur.

(bkz: cinsel tercihlerine saygı duyuyorum)