benim de dönemin başından beri dikkatimi çeken bir tip var. böyle salaş giyimi var, gereksiz konuşmayan ve soğuk bir hali var. ne bileyim, hoşlanmak da değil de öyle beğendim diyebilirim. geçenlerde bununla hiç yan yana denk gelemedik diye düşünmüş ve arka koltuklardan birine oturmuştum. o gün öyle geçti bitti.

aradan 2 gün geçti, ben boş bulduğum bir koltuğa oturdum. otobüs aşırı kalabalık da değildi. kafamı cama yasladım güzelce, öyle dışarı bakıyorum. nasıl dalmışsam, yol böyle yarım saat geçti. (yanıma da ilk durakta birinin oturduğunu fark ettim. ama hiç yanımdaki kim diye bakamadım.) yarım saat sonra bir baktım, yanımdaki inmek için kapıya yönelecek. kafamı kaldırdım meğerse bu o arkadaşmış. hay allah dedim ya, yarım saat boyunca beklediğim kişiyle yolculuk yapmışım. sonuç tabii ki hüsran. hey, birlikte her sabah yolculuk yaptığım insan! denk geldiğimizde yanıma oturursan bir daha fark edeyim seni. malum ben uyuyakalıyorum. swh