insanı kahreden anlar

çok özendiğim halde saçımın o gün istediğim forma bir türlü girmemesi. gece yatma hazırlığına başlarken saçımın istediğim forma girmesi. cidden ağlattın kader.
bir keresinde çok uzaktan annemin hüngür hüngür ağladığını görmüştüm. o kadar uzaktaydı ki sesi hiç gelmiyordu bana ama ben onun her bir hıçkırığını ta kalbimin ortasında hissetmiştim. bazen bazı çaresizliklerin bir yunan tragedyasındaki kaçınılmaz kader gibi omuzlarımıza çullanabildiğini ilk orada idrak etmiştim. çok mutlu olanları tanrılarda kıskanır insanlarda ve bütün şehirler senin için tebai oluverir.
araba ile eski sevgilinizin işyerinin önünden geçerken oradan ilk geçişinizde elinizi tutmasını hatırlamak ve yan tarafta, direksiyonda, onun yerinde başkasının* oturuyor olması...
çocukluğumda, ailemin yatak odasında prezervatifleri bulduğum an. psikolojimi geçici bir süreliğine bozduğunu hatırlıyorum.
gençliğin bittiğini ve doğru değerlendiremediğimi anladığım an.
mutlu sonla bitmeyen hikayeler...