nasıl haksızlığa uğradığı, şu dünyanın adil olmadığına değil de annesine yazmış olduğu mektubuna değineceğim. o kadar güzel, o kadar onurlu ki... hele de şu kısmı:

''iyi kalpli annem, sevgili sholeh, canımdan daha çok sevdiğim, toprağın altında çürümek istemiyorum. gözlerimin, genç kalbimin toza dönüşmesini istemiyorum. ben asılır asılmaz bunu ayarlamanı; kalbimin, böbreğimin, gözlerimin, kemiklerimin, vücudumdan ne nakledilebilirse onları ihtiyacı olanlara hediye etmeni istiyorum. organlarımı alanların ismimi bilmesini, bana bir buket çiçek almalarını hatta benim için dua etmelerini bile istemiyorum.

şunu çok içten söylüyorum, gelip yas tutarak acı çekeceğin bir mezar istemiyorum. benim için siyahlar giymeni istemiyorum. zor günlerimi unutmak için elinden geleni yap. rüzgar beni alıp götürsün.''

http://www.diken.com.tr/annneye-son-mekt...