"unuttuğum hiçbir şey hatırlanmaya değmiyordu." foe-coetzee

ölümü gördüm annem. ona dokundum ben. uzaktan öyle baktı bana. gülümsüyordu. ilk başta neden bana güldüğünü anlayamadım, sıramı mı beklemeliydim? ta ki bir gün o çok sevdiğim insan, bir çatışmada kollarıma cansız düştüğünde, işte o an ölümün bana neden güldüğünü anladım annem. beni öyle bir cezalandırmıştı ki, en sevdiğim insanı kollarımdan çekip aldı. ölmeden önce bana en son ne dedi biliyor musun? çatlamış dudakları arasından , ona birkaç damla su içirmeme bile izin vermeden, " beni merak etme" dedi ve yumdu gözlerini. yüzündeki kanları temizlemeye uğraştım, bir umutla sarıldım, belki gözlerini tekrar açar diye. ama açmadı annem.

" hayatımda ilk defa bir tane dilek tuttum. arzumun muhatabının kim olduğunu bilmiyordum tabii. pasta tanrısı mı , mum tanrısı mı , krema mı ? ve içimden o dilek cümlesini kurdum *iyi bir insan olmak istiyorum* ... mum söndü. "

kinyas ve kayra- hakan günday

olric..duymak istediklerimizin duyabileceği bir suskunluğa aslında hepimiz esiriz.

“bir zamanlar seni sevmiştim. ve sevgiyi senin suretinde yaratmıştım.”

oğuz atay - tehlikeli oyunlar

“'uzan şu divana da sözlerimi dinle,’ dedi hüsamettin bey. insanları tanımıyorsun hikmet oğlum.’ hikmet uzandığı yerde, gözleri kapalı, albayın sözünü kesti: 'daha önce hiç karşılaşmadım da bu ülkede, ondan albayım. siz arada bana gösterseniz…”

tehlikeli oyunlar - oğuz atay

“önümde yürüme, seni takip edemeyebilirim. arkamda yürüme, sana yol gösteremeyebilirim. sadece yanımda yürü ve dostum ol…”

(bkz: albert camus)
(bkz: baş kaldıran insan)

"dünyada hiçbir gerçeği söylemek kadar zor ve dalkavukluk yapmak kadar kolay bir şey yoktur."

* *

"önde mi koşuyorsun? bir çoban mısın? yoksa bir istisna mı? bir kaçak olarak üçüncü olasılık da bu. vicdan sorusu.
gerçekçi misin? yoksa yalnızca bir oyuncu mu? bir temsilci? yoksa temsil edilenin kendisi mi? sonuç olarak bir oyuncunun taklidinden başka bir şey değilsin. ikinci vicdan sorusu.
bakıp duran biri misiniz? yoksa işe koyulan mı? yoksa kafasını çevirip giden mi? üçüncü vicdan sorusu.
birlikte yürümek mi istiyorsun? önde gitmek mi? yoksa tek başına çekip gitmek mi? kişi ne istediğini ve istediği gerçeğini bilmeli. dördüncü vicdan sorusu."

* *

"işler yolunda gitmiyorsa mazi denilen şey bir enkazdır ve hatıraların da son kullanma tarihleri vardır. küflenirler, kokuşurlar, bozulurlar. mezunlar derneğine pilav yemeye gidenlerin çoğunun halinin vaktinin yerinde olması tesadüf olamaz. ancak şimdiki halinden memnunsan geçmişi hatırlatacak organizasyonlardan keyif alırsın. hatta geçmişin ne kadar boktan olursa, aldığın keyif de o kadar artar. işler yolunda gitmiyorsa hiçbir yere de gidemezsin. ardında bırakacak bir şey yokken kim gidebilir? hiçbir yere doğru uzun bir yürüyüş... bunu kim göze alabilir?"

"insan, zamanını durdurmak istediği yere aittir."

* *

maruz görün cümleden ziyade kitabı yayınlıyorum ama okuyun bende gerçekten iz bıraktı çünkü. aşkın gözyaşları kitabından:

eni ne huzuru arayanlara, ne huzuru bulanlara, ne de huzurdan kaçanlara sordum. güneşin sıcaklığını en iyi kim anlatabilir? sıcaktan düşüp bayılan mı? hayır, onun aşkı zayıftır. güneşe yolculuk yapan mı? o da değil, gitse gitse nereye kadar gidebilir ki? gölgeye sığınanlara ise güneşi hiç sormamalı…

aşk mabedim… efendim… söyler misin? nedir bu çektiğim acıların manası? bu ayrılığın esrarengizliği yüreğime saldığın alevlerin lavlaşması içinse yeterince erimedim mi ateş toplarında? öyle yandım ki;

sen yandıkça, ben yanayım!

sen dondukça, ben de donayım!

yine kehkeşânlara kaçarak mı özleteceksin kendini… özlemlerim, boşluğa atılan kuru karanfiller gibi sere serpe dağılıyor harayellerin, acının koynunda… içime güneş doğmaz oldu artık sen gittin gideli… göklere seninle buruç edecektim hâlbuki… saçlarıma aklar düşmeye başlamış, sırf bu aşkın ceremesinden… serencame gökkubbeye niyaz edecek ve merhamet isteyecek kapılar dahi yüzüme kapanıyor. sendedir bu boz bulanık sellere kapılan ömrümün mihrap ve minberi… salâlar benim için okunuyor artık… gözyaşım seccademde buğulanıyor her seher vakti, ama ne sesin geliyor artık uzaklardan, ne de nefesin…
ezanlar okunur günbegün ve içli içli… ama alnımı, alnına değdirmedikçe huzura ermeyecek bir çağıldama örseliyor şakaklarımı… alnımda sanki dağıstanlı atlılar… ve ellerim titriyor zaman zaman… bu divaneliğin ağır tütsüsünü… ve omuzlarım çökeliyor seni düşündükçe… unutma, şah eserin olan ben, gün geçtikçe artık viraneye dönüyorum… ama sen hâlâ bana dönmüyorsun!.. muradım; rabbü’l Âlemin; bu sevdanın kadrini ve kıymetini kimseye muhtaç etmesin…

düşüncelerim, ipliği kopan tesbih taneleri gibi dağılıveriyor sensiz… şimdi gözyaşlarımdan inci yapmak isterdim sana… keşke yanımda olsaydın… kelimelerim şelâleleşiyor ne zaman sana dair bir şeyler yazmaya kalksam… yanan alnım, müşfik avuçlarına ne kadar da muhtaç bilemezsin… beni ne kadar ateşe versen de, hiçbir hatıramız küllenemez, bunu bilesin… zümrüd-ü anka gibi kendi külümden doğar ve katar katar turnalar gibi yine kanat vurarak yine revan olurum yollarına…

gözlerimde bir mahmurluk, sensiz uykularımda arda kalan… sinemde yumru yumru yutkunamadığım bir sıkıntı… nefeslerim yetmez oluyor artık şu garip canıma… ve ben gözlerimi tavana mıhlamış, bir tek seni düşünüyorum… alnımda boncuk boncuk soğuk terler… kulağım işitmez oldu artık, sesinden gayri her ne var ise şu âlemde… göz kapaklarım tutulmuş, hayalin perdelenmesin diye… artık gözyaşlarımda hasretlik tuzu bile kalmadı acılarımı ılık ılık dindirecek…

kanım donuyor… bir de üşümedir işliyor ruhuma apansız… sıcağın yok ki yanımda… ve ardından sabah oluyor, yine bin bir eza ve cefa ile kahroluyorum işte! o ayrılıktan kahroluyorum… biliyorsun, hünkârım sensin… sevgilim ve mabedim… (sensin). muradım; yedi göğün mevlâsı; bizi, bu kahırdan azat edesin…

kelebekler senin yüzünün değdiği bahçelere yayıyor kanatlarını. şu dar göğsümün kazasından çıkmaya çalışıyorum. sonsuz genişliklerin sırrı iki dudağının arasında saklı. bir kelâm söyle ne olur! her hecenin tınısında duymak istiyorum. rüzgarlar savursun beni, yağmurların hepsi alnıma düşsün, taşların hepsi göğsüme düşsün. senin ayaklarını öpen kocaman bir dağ olayım. çöller savrulsun, dağlar aradan çekilsin, yokuşlar ve inişler bitsin ki yürüğün yollara toz olayım. çöldeyim, susuzum. kuyularda yusuf’um. sözlerin bana züleyhâ. ateşlerde ibrahim’im. gözlerin ban derya. sancılar içinde meryem’im. bakışın ban isa. yaralar içinde eyyub’um. hasretin bana şifa. ölüler içinde bir ölüyüm. ellerin bana musalla.

ey kalbimizde olan nur! gel didinmelerimin ve arzumun sonu gel. hayatımızın senin elinde olduğunu biliyorsun. hayatı, kullarını sıkıntı yapma gel. ey aşk! ey maşuk! engelleri aş ve inadı bırak da gel. ey hüdhüdlerin sahibi olan süleyman! lütfedip de bizi aramak üzere gel.

ruhlar senin kaybolmandan ötürü inleyip feryat etmedeler; miadını doldur da gel. ayıplarını ört, iyilikleri saç. cömert olanların âdeti de böyledir gel. farsça 'gel’ nasıl derler? 'biya’mı? ya gel veya bizim davetimize hak ver de gel. geleceğin zaman muradımız ne de açılır. gelmeyeceğin zaman da muradımız ne kesat olur; gel. ey arabın kürşadı! ey iran’ın kubad’ı! kalbimi hatıranla fethedersin gel. içim sana gel deyicidir. ey varlığından olacak olan varlık, gel.

gittin ya. kalsan ne güzel olurdu, gitmişin neye yarar? sen gittin ama bak senle ilgili olan bir şey bende. sessizlik bende. gittin. heyhat! pervane’ye döndü narin yüreğim sensizliğinde.

her yalnız aşık değildir; ama her yanmış aşkın kuyusunda yalnızdır. ateşinden değil ateşsizliğinden yanmışım diyorum. ey aşkın sesi, nefesi gel bir an evvel. dinsin artık kıyametin gürültüsü…