kırk yılın başında arkadaşlarla kameralı sohbete girilir. çük çük atladıktan sonra karşımıza bir ayı çıkar. direk kameranın önüne atlayıp konuşmaya başlarım ispanyol ayıyla. biraz fazla tatlıdır. aşırı. 30lu yaşlardadır. aşık olunur. sonra hat kopar ve üzülürsünüz. gider bir kanepeye uzanır daha fazla üzülmeye çalışırsınız. ki bu olay ben de biraz ters tepip "ne sanıyordum ki? benim neyim varki bana baksın?" olayına dönüşür. o günden beridir de kamera denen alet çekmeceden dışarı çıkmaz. * *