her kara kedi lafını işittiğimde veya okuduğumda, çocukluğumuzun o yapışkan ve meraklı komşuluk dönemlerinin edebi ürünü tekerleme, çarpar hafızamın duvarına:
-- huhuuu,,komşu komşuu... oğlun geldi mi?
- geldiii..
-- ne getirdi?
- inci boncuk...
-- kime kime?
- sana bana...
-- daha kime?
- "kara kedi"ye...
-- kara kedi nerde?
- ağaca çıktı...
-- ağaç nerede?
- balta kesti...
-- balta nerede?
- suya düştü...
-- su nerede?
- inek içti?
-- inek nerede?
- dağa kaçtı?
-- dağ nerede?
- ("ebenin şeyinin yörüngesinde!" demek isterken), yandı bitti kül oldu diye seslendirilmektedir...

şimdi, bu bahtsız tekerlemede görüldüğü ve ibret olduğu üzere, kara kedi olgusu, bilumum olumsuz şeylerin ve olmayacak vaadlerin malzemesi olmuş bir garip mazlumdur...
allah kimseyi kara kedinin ve pişmiş tavuğun haline düşürmesin!