aa ben de kendimi tanıma sürecimi tamamlayamadığım için nefret doluyum diyordum ibneliğimden dolayıymış.. tamam o zaman.. ibneliği bırakıyorum şu an...




işin saçmalığı bir yana, insanı hayattan soğutan, tembelliğe sevkeden bir ağırlıktır self-hatred dediğimiz durum. gelişmeyi bir kenara bırakalım, yerinde saymayı bile arar insan geri gidişleriyle. kendisine hiç bir şeyi yakıştıramaz, haketmiyorum zaten düşüncesi ile adım atmaya korkar olursun.

çözümü, kendini "gerçek" anlamda tanımaktır.

bunu da kendine acı gelen soruları sorarak berrak bir zihinle net bir cevap listesi hazırlamaktır.

zamanla bu sorulara yenisi eklenir, cevapların rahatsızlığı sizi o konfor alanından çıkartır, en sonunda görünür ki bazı cevaplar zamanla değişmiştir.

o zaman belki şirinleri bile görebilirsiniz.