mecburiyetten bu duruma girmiş insan*. kitapları seven bir insansınız. öyle zamanlar gelir ki on ayrı türden okuduğunuz kitap olur aynı hafta içinde ve muhabbetini çevirirken bir berna moran havasına girip kendinizle gurur duyacak performans gösterebilirsiniz. kitap okumak su içmek kadar önemlidir sizin için. ama bazen insan o gün su dahil hiç bir sıvı tüketmemiştir. belki sulu yemekler. gazete, dergi ama daha fazlası değil. moraliniz yoktur, sorunlarınız vardır, iyi hissetmiyordur, zamanı değildir. ama karşıdaki onun kitap okumuyor olmasını öyle büyütür ve onu suçlamaya kalkışan imalarda bulunur ki insanı çileden çıkartır. onun bir aptal olduğunu kanıtlamak için onun üzerine konuştuğu ve okumadığı kitabı tavaya kırar ve biraz tuz ve pul biberi ile kızartırsınız. ve o salak farkına varmaz. hayranlık duyar ve o salak bu numarayı yapamayacak kadar salaktır. çünkü insan ruhundan haberi yoktur. ha her zaman yumurtayı tavaya tutturamayabilirsiniz, işte o zaman okuyormuş ayağına yatan insan görüntüsü çizebilirsiniz. orası ayrı ve çok da gerek yoktur buna ya şartlar insanı mecbur bırakıyordur. neyse neticede bu tipler otuz bir olsa çekilmez diyorum ve bu mevzuyu kapatıyorum.