önceki oturduğumuz evde neredeyse her 2 gecede bir başıma gelen hadiseydi. ilk günler ''ahahahaha'' eşliğinde karşılamış olsam da bir süre sonra ''aaaa yeter ama beeaa'' haykırışlarıyla devam ettirmişti. neyse sonra çocukları oldu, tam kurtulduk derken bu seferde çocuk ağlaması gecelerimizin kabusu olmuştu.