az önce olduğumu öğrendiğim durum. bir anda yerleştirildiğimi görünce ekranda, kafamda şimşekler çaktı.küçükken ve üniversite yıllarında olmaktan en çok korktuğum şeylerden birini olmuştum.adım,soyadım ve az aşağıda yerleştiğim kurum yazıyordu.ben ki hayatım boyunca hep memurluktan korktum.hep düzene ayak uydurmaktan.hep düz düşünmekten.
daha dün gibi aklımda askerden geldiğimde,kafamda planlar kurarken,diplomamı kiralayacak kurumlar ararken,"memur olsana" diyen dayıma,nasıl çemkirdiğimi..
sonra tabi ayrı eve çıkıp,kiraladığım diplomamın paraları gelince,ayrı eve çıkıp,çoğu eşle dostla akrabayla irtibatı kesip, kendimi ne kadar körelttiğimi anlayıp,hayattan kopmaya başladığımı farkettiğimde korkmaya başlamıştım...tabi bir de dedelerden gelen tuz kuruluğu olayı var...
sonra gene öylesine bir gün saçmasapan bir tercih yapıp,korka korka ve saçmasapan...
sadece 3 yeri tercih edip,"ulan ne de olsa yerleşemem amk" kafasıyla...hani bunu samimiyetimden söylüyorum gerçekten...
sonra şakkadanak tutsun ilk tercih....elbette gitmeme olasılığımda var...
bakalım zaman,anbean değişen ruh hali çizecek istikameti...
olsan bir türlü olmasan bir türlü durum! olsan maaşın, sigortan, emekliliğin garanti ama sürünüyosun, olmasan özel sektör adamı kanser ediyor, en iyisi sayısaldan para kazanıp keyif için çalışmak!
bombok bir şeymiş bunu anladım.yığınla aptal insana tahammül etmek zorunda kalmak,sohbet etmek adı altında içiboş muhabbetlere girmek insanı daha da köreltiyormuş.bir de her ay hesabınıza yatacak olan paranın rahatlığıyla borca harca girip,kapitalizmin basbayağı parçası yapıyor sizi.
tipik bir adam olmaktır. her şey kontrollü olmak zorunda, aykırı olamazsın. memuriyetin gidebilir. memur bir sevgili ise değişiktir. farklıdır. güzeldir ama, hele içinde biraz çılgınlık varsa... bilmem ben de belki olurum bir gün. who knows?
geleneksel aile modellerinde şiddetle tavsiye edilen bir durumdur. aslında memur olmak istemezsiniz ama yıllarca egonuz bu şekilde dolduğu için hayallerinizle entegre haline gelmiştir. farkında olmadan bir bakmışsınız ki memur olmuşsunuz. "ama ben böyle olmayacağdım" dediğinizde iş işten çoktan geçmiştir. çünkü devletin o stabil-rutin temposuna çok güzel uyum sağlamışsınızdır ve istifayı göze alıp hayalleirnizin peşinden koşmaya cesaret edemezsiniz. dış görüntün tamamen kitaplarda yazdığı gibi olma zorunluluğu taşıdığı için basit rötüşlar bile sizi mutlu eder. örneğin kanvas giydiğinizde kendinizi masmavi kot giymiş gibi veya spor gömlek giydiğinizde de "bugün harikayım lan!" diyebiliyorsunuz.
aileler pek bi mutlu memur evlatları adına, evlatlar hiç o kafada değil canım ya.