hayatın kendisi boştur.
tevrattaki ifadeyle, boşların boşudur.
yaşadığımız her dönem, her an, her konum ve her olay geçicidir, bitmeye ve sona ermeye mahkumdur.
çünkü, başlamanın ve doğmanın doğasında vardır sona ermek veya ölmek...

ayrıca, iyilik ve kötülük, güzellik ve çirkinlik, aydınlık ve karanlık gibi temel zıt süreçler ve olgular da asla sürekli ve sonsuz olmayıp, birbirlerinin izleyen döngüler halinde tekrarlanırlar. bir çember gibi... biri altta iken diğeri üsttedir...sonra, sırası gelen yeniden üste gelirken diğeri altta kalacaktır...
bu gerçeklik, birçok felsefi görüşe de ilham kaynağı olmuştur.

çıkarılacak sonuç: hasta olduğuna üzülme ey insan, çünkü, eninde sonunda iyileşeceksin! sağlıklı olduğun için de böbürlenme, çünkü, zamanı geldiğinde hastalığı da göreceksin...
zengin ve el üstünde olduğun için sakın kibirlenme, çünkü, zenginlik de güç de geçicidir. birgün hepsini kaybedebileceğini unutma...
ve umutsuzluğa kapılmayasın hiçbirzaman, çünkü, seni üzen her ne ise, elbet bitecek ve yenisi gelecektir hayatına...