yatarken sarılıp uyuması küçükken çok güven verirdi. bütün korkunç şeyleri kovardı sıcaklığı. başıma psikolojik bir felaket geldiği zaman tek yapmam gereken, yaşadığım şeyleri ayıya anlatıp, ona sımsıkı sarılmaktı. canlı bir varlık değildi ama sarılması bile beni düzeltiyordu. şimdi annem sakladı o ayıları, kendimi bazen güvensiz hissediyorum. itiraf ediyorum, bazen ayıya sarılıp yatasım geliyor ama yaşım büyük olduğu için utanıyorum birazcık. *