- çocukluk dönemini atlatmayı sağlayan, temel öğrenme malzemesi.
- yetişkinlik döneminde ise, hayatın akışı içerisinde savrulmakta olan bireyin ta kendisi!

(bkz: schleich)

çocukların oyuncak tercihinin toplumsal bir yönlendirmeyle çok da alakalı olduğunu düşünmüyorum, bence evet erkek çocuklar silahlar, arabalar türü oyuncaklara, kız çocukları bebekti, ayıydı, ev setiydi gibi oyuncaklara meyilli. bunu söylerken rahatım zira kendimden biliyorum. çocukluğum tipik bir erkek çocuğun seçeceği oyuncaklarla geçti, oyuncak arabalar, küçük askerler, top oyunları, misketler, yakalamaca vs. kız kuzenlerimde oyuncak bebekler, evler bilmemne vardı, ne o oyuncaklara ilgi duydum, ne de onlara gittiğimde oynadıkları, beni evin babası falan yaptıkları evcilik oyununa ilgi duydum. eşcinsel çocukların yüzde kaçı karşı cinsin genelde oynadığı oyuncakları tercih ediyor bilmiyorum ama böyle birilerinin olduğunu da okumuşluğum var, bu çocuklar genelde eşcinsel çıkıyorlar büyüyünce herhalde.

bazen özlediğim şeyler. keşke eskisi gibi oynayabilsem diyorum bazen.

bir tane ayım vardı, babamın adını koymuştum. çocukken benim boyum kadardı (1 metre falan), her akşam ona sarılır uyurdum. en sonunda kulakları koptu, pislikten rengi siyaha döndü, benim çocukluğum bitmek zorunda kaldı. özlerim kendisini hala.

pahalı olmalarını ayrıca üzücü bulduğum nesnelerdir.

üstte de bahşedilmiş karsı cinsin oyuncaklarıyla oynamaktan bence bu kimlikle ilgili yani illaki çok uçta olacak diye birsey yok ama karşı cinsle özdeşleşme yani daha çok

kaynak da ben.