bizzat ankara'da bulunan zagor"un anlattıklarına bakılırsa genel olarak herkes mutsuz ve panik halinde imiş. dışarı çıkan ve avm'lere giden insan sayısı da baya azalmış. çantalı ya da şüpheli görünümlü insanların yanına kimse yaklaşmıyor imiş ve ankara'nın en kalabalık yerleri artık bomboşmuş.

yeni bombalama ihbarları da yapıldığı için çoğunluk hala tedirgin anladığım kadarıyla. fena.

kızılay, tunalı, bahçeli gibi kalabalık ve ankarada yaşayabilecegin bu gibi alanlar bomboştur artık, bunları attık aynı şekilde avmlere de kimse yaklaşmıyor işi olan da hemen halledip çıkıyor bunları da attık pek bir şey kalmadi herkes evinde işinde, mutsuz ve robot gibi yaşıyor aslında herkes tesadüfi yaşıyor.
ve de herkesin ellerine sağlık

şaka maka ankarada hayat bitti. dün patlamadan sonra ilk kez kızılay meydana indim, artık ara sokakları kullanıyoruz zira. o dakıkada 100lerce kisinin karsıdan karsıya gectigi meydanda suan sayılı insanlar var. dısarıdayken babam aradı ve eve dönme sürecim olan "yarım" saatlik sürede 4 kere daha aradı. herkesin suratındaki tedirginlik farkedilmeyecek cinsten değil, herkes acele edip kızılaydan çıkmaya uğraşıyor. oturacak yer bulamadığımız cafeler boş. artık evlerde buluşmayı tercih ediyoruz. ankaray'a bindim herkes birbirini süzüyor "lan acaba" diye. herkes diken üstünde oturuyor koltuklarda. açıkçası ben de " hımm 5-6 kişi var bu kadar kişi için bomba patlatmazlar heralde" diye içimden geçirmedim değil. migrosa geldiğimde aldıklarımı poşetlerken kasiyer ve görevli arasındaki konuşmaya şahit oldum. adam evine gitmeye korkuyormuş kasiyer kadına anlatıyor, kasiyer de rahatlamaya çalışıyor adamı. sonra adam " gerçi kötülere bir şey olmaz hehe" diye işi şakaya vurmaya çalıştı ama tedirgin. kısacası dışarı çıkmaya mecbur olmayan herkes evinde, çıkanlarda bomba tedirginliğinle yaşıyor ankarada artık.

4 yılı aşkın bir zamandır ankara'da yaşıyorum ve bu dönem okulu dondurup istanbul'da kalmaya ikna etti beni ailem. istanbul'dan dahi bozulabiliyor ruh halimiz. ankara'da tanıdığım herkes endişeli. bu haftaki ankara seyahatimi iptal etmemi söyleyen insanların sayısı o kadar arttı ki nihayetinde dediklerini yapmak zorunda kaldım.

bu patlamalardan sonra sonuna kadar askerimizin ve polisimizin yanındayım !!
chp ve mhp'nin de tavrını çok yerinde bulduğum için onlarında arkasındayım
başta cumhurbaşkanımız ve başbakanımız olmak üzere hükümetin de önündeyim


lütfen ülkemizi bölmek isteyen hdp'liler defolabilirler mi artık ?
teşekkürleeeeer ^^

cevapsız arama görünce korkmak, son dakika haberlerinden tırsar hale gelmek, w.app gruplarına atılan plaka ve uyarılar, özellikle kızılay ve ulus gibi kalabalık yerlere uğrayınca diken üstünde hissetmek, bir gün senin veya sevdiğin birinin de kafasının taksilerin önüne uçma korkusu, babanın işe gidiş ve dönüş saatlerinde tedirgin olmak vs.... daha birileri de birilerinin götünün kılı olsun, teker teker ölücez.

patlama sonrası rutin ankara ziyaretimde gördüğüm kadarıyla, ciddi ciddi herkes gergin ve insanlar kalabalığa girmemeye çalışıyorlar. herkesin morali bozuk bir şekilde patlamada ölen insanların yakından uzaktan tanıdıkları olanlar travma geçiriyor, özellikle bir kadın arkadaş patlamada ölen bir kişinin yıllar önce dersaneden arkadaşı olması sebebiyle hala uyuyamadığını rahat uyursa ona ihanet edeceğini düşünüp günlerdir ağlama krizleri geçirdiğini ifade ediyor.

ankaradaki bazı psikolojik danışma merkezleri travma ile ücretsiz çalışmaktadır feysbuk üzerinden ilan verip patlamayla ilgili destek alanlara ücretsiz hizmet vereceğini yayınlıyorlar. bu konuda ücretsiz hizmet veren bildiğim 2 merkez var. patlamayla ilgili destek almak isteyenler bana yazarsa yönlendirme konusunda yardımcı olacağımı düşünüyorum.