divan edebiyatının pek bilinmeyen ama en etkileyici mazmunlarındandır. her ne kadar dünyevi bir aşkı ifade etse de ilahi aşk boyutu insanın gerçekliğe olan açlığı ve bunu öğrendiğinde yaşayacaklarına korkusu arasındaki ikilemi ifade eder.
bu mazmundaki sembollerde aşık olan pervane, yola girmiş dervişi ifade eder. hiç durmadan aşkla aşkının etrafında döner ve ondan başkasını gözü görmez. ne var ki korkularından dolayı yaklaşamaz da. değişme korkusu, büyünün bozulması korkusu vs vs. halbuki bilinmelidir ki insan kendini aşktan önce ve aşktan sonra diye ayıramıyorsa o aşk, aşk değildir! aşk millattır..!
mum ise güneşin mikro halidir. güneş astroloji ve mitolojide yaratıcının dünyevi tecellisi olarak kabul edilir. bunun mantığı da şudur ki etrafımızda gördüğümüz renkler ve oluşan gerçeklik güneş ışınlarının yansımasından oluşur. eğer bu olmasaydı tamamen karanlık ve boşluk olacaktı. her şey boşlukta başladı ve yaratım boşluğun içindekileri şekillendirdi. vel hasılı kelam konuyu toparlayacak olursak pervanenin en sonunda muma kapılıp yanar, bu da ruhun ebediyyete kavuştuğu ve artık sonsuza dek aşkıyla olacağını anlatır.