hani yazlıkta ya da deniz de güneşlenirken içinize bir hüzün kaplar ya*.. bazen yalnızlığınızda birini düşünürken, akşam sofrasında kalabalığın sizi sıktığı zamanlarda, sahilde tek başınıza, bir şarkı mırıldanırken hayalleriniz ile yürüken, başladığınız noktada farkına varmadığınız o ışıkları parıl parıl yanan cafeyi kısık gözlerle izlerken uzaktan, hep bir çünkü vardır; çünkü o... çünkü ben...çünkü yanımda...çünkü kokusu...çünküler tıkar cümlelerin diğer söylenemeyenlerini, ta ki boşluklarını dolduracak gücü bulasaya kadar. *